ஆசார்யாள் சொன்ன ஆறு சாட்சிகள்

ஆசார்யாள் சொன்ன ஆறு சாட்சிகள்

அனந்த ஸ்ரீவிபூஷித பாரதீ தீர்த்த மஹாஸ்வாமிகள் சமீபத்தில் செய்து வந்த தன் தக்ஷிண தேச விஜய யாத்திரையின் போது தான் சென்றவிடமெல்லாம் அனுக்ரஹ பாஷணம் செய்து அருள் பாலித்தார். ஓரிடத்தில் செய்த அனுக்ரஹ பாஷணத்தில் பகவானிடத்தில் நாம் ஏன் பக்தி செய்ய வேண்டும் என்பதை அழகாக எடுத்துரைத்தார்கள். பகவானை வழிபட்டால், அவன் நம்மை எப்படியெல்லாம் காக்கிறான் என்பதை எடுத்துக் கூறினார்கள். பகவான் பக்தர்களை பலவகையாலும் ரக்ஷிக்கிறான் என்பதற்கு ஆறு பேர் நமக்கு சாக்ஷியாக விளங்குகிறார்கள் என்பதையும் எடுத்துக் கூறினார்கள். அந்த ஆறு சாக்ஷிகளையும் அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் விளக்கும் பகவத் குணங்களையும் இப்போது பார்ப்போம்.

முதல் சாக்ஷி- பரஹ்லாதன்-வாத்ஸல்யம்.

பாகவதோத்தமர்களில் முதல் ஸ்தானம் வகிப்பவராகக் கருதப்படுபவன் பக்த சிரோமணியான ப்ரஹ்லாதன். பகவான் பக்தர்களிடம் காட்டும் அன்பிற்கு ப்ரஹ்லாதன் சாக்ஷியாக விளங்குகிறான். தாய், தன் சேயிடம் காட்டும் அன்பை வாத்ஸல்யம் என்கிறோம். அத்தகைய வாத்ஸல்யத்தை பகவான் ப்ரஹ்லாதன் மேல் பொழிந்தார். என்ன காரணத்தால் என்பதைப் போர்ப்போம்.

குருகுலத்தில் வித்யாப்யாஸம் செய்துவரும் தன் மகனான ப்ரஹ்லாதனிடம் ஹிரண்யகசிபு ஒருசமயம் “நீ கற்ற விஷயங்களில் மேன்மையான விஷயத்தை எனக்கு எடுத்துச் சொல்” என்று பணித்தவுடன் ப்ரஹ்லாதன் மிகுந்த பயபக்தியுடன் “ஸ்ரீமந் நாராயணனை பக்தியுடன் வழிபடுதலே நான் கற்ற வித்தையின் சாரம்” என்று உரைத்தான்.

“அதீதேஷு ச்ரேஷ்டம் சிமிதி பரிப்ருஷ்டேதி தனயே
பவத்பக்திம் வர்யாம் அபிகததி பர்யாகுல த்ருதி: |
-நாராயணீயம்

ஸ்ரீஹரியின் மேல் தீராப்பகை கொண்ட ஹிரண்ய கசிபு இதைக் கேட்டவுடன் ப்ரஹ்லாதன் மேல் கடுஞ்சினம் கொண்டான். தனயன் என்றும் பாராது ப்ரஹ்லாதனை பலவாறு கொடுமைப் படுத்தினான். ஈட்டியால் குத்தியும், மலையிலிருந்து உருட்டியும், சமுத்திரத்தில் தள்ளியும், யானையால் இடரச் செய்தும், கொடிய விஷத்தைக் குடிக்கச் செய்தும் ப்ரஹ்லாதனை மிகவும் துன்புறுத்தினான். பக்தனான ப்ரஹ்லாதனுக்கு துயர் ஏதும் தெரியாதவாறு பகவானே அனைத்தையும் தாங்கிக் கொண்டார். ப்ரஹ்லாதனின் உடலிலோ, உள்ளத்திலோ எந்தப் பாதிப்பும் ஏற்படாதவாறு பார்த்துக்கொண்டார். “பால் நினைந்தூட்டும் தாயினும் சாலப் பரிந்து” ப்ரஹ்லாதனுடைய துயர் துடைத்த அந்தப் பேரருளாளன் தன்னைப் பூரணமாக நம்பிய பக்தர்களை வாத்ஸல்யத்துடன் பரிபாலிக்கிறான். இதற்கு ப்ரஹ்லாதன் ஒப்பற்ற சாக்ஷியாக விளங்குகிறான்.

இரண்டாவது சாக்ஷி-விபீஷணன்-சரணாகதரக்ஷணம்.

ஸர்வதர்மான் பரித்யஜ்ய மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ |
அஹம்த்வா ஸர்வ பாவேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி மாசுச: ||
-பகவத்கீதை

எல்லா தர்மங்களையும் என்னிடம் அர்ப்பித்துவிட்டு, என்னையே சரணடைவாயாக. நான் உன்னை எல்லா பாபங்களிலிருந்தும் விடுவிக்கிறேன். சிறிதும் கவலை வேண்டாம்” என்று கண்ணன் கீதையில் பறைசாற்றுகிறான். சரணாகத ரக்ஷணத்திற்கு சிறந்த சாக்ஷி விபீஷணன். தமையனான ராவணனால் திரஸ்கரிக்கப்பட்ட விபீஷணன் மனைவி மக்கள் அனைவரையும் லங்கையில் விட்டுவிட்டு “ஸ்ரீஇராமனே சரணம்” என்று கோஷித்துக் கொண்டு ஸேதுக் கரையில் வீற்றிருக்கும் ஸ்ரீஇராமசந்த்ர மூர்த்தியிடம் வந்து சேர்ந்தான். விபீஷணன் சத்ரு பக்கத்திலிருந்து வந்தவன் என்றும் அவனை நம்மோடு சேர்த்துக் கொண்டால் ஆபத்து வரும் என்றும் சுக்ரீவன் முதலானோர் ஸ்ரீஇராமனிடம் கூறினார்கள். ஆனால் சரணாகத ரக்ஷனத்தையே தர்மமாகக் கொண்ட இராமபிரானோ “எப்பொழுது யார் ஒருவன் ‘நான் உன்னைச் சேர்ந்தவன், உன்னைத் தஞ்சம் அடைகிறேன்’ என்று கூறுகிறானோ, அப்பொழுதே நான் அவனுக்கு அபயம் கொடுத்து விடுகிறேன். இது என்னுடைய விரதம்”

ஸக்ருதேவ ப்ரபன்னாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே |
அபயம் ஸர்வ பூதேப்யோ ததாம்யேதத் வ்ரதம் மம ||

என்று கூறி மேலும் “ஹே சுக்ரீவா! வந்திருப்பது விபீஷணன் ஆனாலும் சரி அல்லது இராவணனே வந்திருந்தாலும் சரி, அவனுக்கு அபயப்ரதானம் அளித்து விட்டேன். ஆகவே என்னை நாடி வந்திருப்பவனை அன்புடன் அழைத்து வா” என்று கூறினார். பகவானைப் பூரணமாக சரண் அடைந்து விட்டால், நம் யோக க்ஷேமத்தை அவன் கவனித்துக் கொள்வான் என்பதற்கு உன்னதமான சாக்ஷியாக விபீஷணன் விளங்குகிறான்.

மூன்றாவது சாக்ஷி-கஜேந்திரன்-ஆர்த்தி நிவாரணம்

இந்த்ரத்யும்னன் என்ற பாண்டிய மன்னன் அகஸ்திய சாபத்தால் கஜேந்திரனாகப் பிறக்கிறான். ஒரு சமயம் கஜேந்திரன் தன் பரிவாரங்களான யானைக் கூட்டங்களுடன் மடுவில் சென்று நீராடிக் கொண்டிருக்கையில் சாபத்தால் முதலை உருக் கொண்ட ஒரு கந்தர்வன் கஜேந்திரன் காலைப் பற்றி இழுக்கிறான். ஆயிரக்கணக்கான வருஷங்கள் போராடியும் கஜேந்திரனால் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியவில்லை. அப்போது கஜேந்திரன் ஆதி மூலமான ஸ்ரீமந் நாராயணனை ஸ்தோத்திரங்கள் செய்து துதித்தான். அந்தத் துதியைக் கேட்ட பரந்தாமன் வேகமாக ஓடிவந்து முதலையை வதம் செய்து கஜேந்திரனை ரக்ஷித்து அவனுக்கு வைகுண்ட பதவியையும் அருளிச் செய்தார். கஷ்டப்படும் பக்தர்கள் அழைத்தவுடன் ஓடிவந்து காப்பாற்றும் கருணாமூர்த்தி பகவான் என்பதற்கு சிறந்த சாக்ஷியாக கஜேந்திரன் விளங்குகிறான்.

நான்காவது சாக்ஷி-திரௌபதீ-கொடைத்தன்மை (ஔதார்யம்)

சகுனியின் சகாயத்துடன் துரியோதனன் ஏற்பாடு செய்த வஞ்சகச் சூதாட்டத்தில் ராஜ்யத்தை இழந்து, சகோதரர்களை இழந்து, தன்னையும் இழந்து அதன்பின் தன் மனைவியான திரௌபதியையும் இழந்து நின்றார் யுதிஷ்டிரர். ஆணவத்தின் உச்சியில் அமர்ந்திருக்கும் துரியோதனன் திரௌபதியை இராஜசபைக்கு அழைத்து வருமாறு ஏவல்களைப் பணித்தான். வர மறுத்த திரௌபதியை துர்குணம் படைத்த துச்சாசனன் சபைக்கு இழுத்து வந்து துகில் உரிந்து அவமானப் படுத்த முயன்றான். திக்கற்றவளாக நின்ற திரௌபதி, தன் கணவன்மார்களும் செயலற்று நிற்கும் நிலையில் கொடை வள்ளலான கிருஷ்ண பரமாத்மாவை சரணடைந்தாள்.

சங்க சக்ர கதாபாணே த்வாரகா நிலயாச்யுத |
கோவிந்த புண்டரீகாக்ஷ ரக்ஷமாம் சரணாகதம் ||

என்று உளமாரப் பிரார்த்தித்தாள். கண்ணபிரான் அருளால் அவளிடம் கணக்கற்ற வண்ணச் சேலைகள் தோன்றின. துச்சாசனனும் சோர்வடைந்து கீழே விழுந்தான். பக்தையான திரௌபதியின் பிரார்த்தனைக்குச் செவி சாய்த்து ரக்ஷித்தார் பக்த பராதீனனான பகவான். பக்தர்களுக்குக் கஷ்டம் வந்தபோது அவர்கள் கஷ்டத்தைப் போக்கி, வேண்டியதைக் கொடுத்து அருளுகிறார் பகவான் என்பதற்கு ஒரு மேன்மையான சாக்ஷியாக திரௌபதி விளங்குகிறாள்.

ஐந்தாவது சாக்ஷி-அஹல்யை-பாபவிமோசனம்

அறியாமையால் செய்த தவறு காரணமாகத் தன் கணவரான கௌதம முனிவரிடம் சாபம் பெற்ற அஹல்யை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் கல்லாகக் கிடந்தாள். விசுவாமித்ரருடன் மிதிலைக்குச் சென்றுகொண்டு இருக்கும் ஸ்ரீஇராமசந்த்ரமூர்த்தி, கௌதம முனிவரின் ஆசிரமத்துக்கு அருகில் வந்தார். ஸ்ரீஇராமருடைய பாதஸ்பரிசம் பெற்ற அஹல்யை பாபம் நீங்கி, கல் உருவை விட்டு, பெண் உருவம் பெற்றாள். கௌதமரும் அவளை மகிழ்வுடன் ஏற்றுக் கொண்டார். பகவானுடைய பாத கமலங்கள் நம் பாபத்தைப் போக்கி நம்மை பவித்ரமாக்குகின்றன. பகவானுடைய நாம ஸ்மரணமும் ஜன்ம ஜன்மமாக நாம் சேர்த்து வைத்துள்ள பாபக்குவியலைப் போக்கி நம்மை பாவனமாக்குகிறது. அதனால்தான்

மானஸம் வாசிகம் பாபம் கர்மணா ஸமுபார்ஜிதம் |
ஸ்ரீராம ஸ்மரணேனைவ வ்யபோஹதி ந ஸம்சய: ||
என்று தினமும் சொல்லி பாபத்தைப் போக்குகிறோம்.

ஆறாவது சாக்ஷி-துருவன்-உயர்ந்த ஸ்தானம் அளித்தல்

துருவன் உத்தானபாத மகாராஜாவின் மூத்த குமாரன். தன் தந்தையின் மடியின் மேல் ஏறி அமர ஆசையோடு ஓடிவரும் துருவனைத் தடுத்து நிறுத்தி விடுகிறாள் சிற்றன்னை ஸுருசீ. “என் வயிற்றில் பிறக்கும் பேறு பெற்றால்தான் உன் தந்தையின் மடியில் நீ அமரமுடியும்” என்று ஆணவத்துடன் கூறினாள். மோக வயப்பட்ட அரசனும் ஸுருசீ கூற்றை ஆமோதிப்பது போல் மௌனமாக இருந்துவிட்டான். தாளாத துக்கத்துடன் அன்னை ஸுந்தியிடம் ஓடிவந்தான். குழந்தை துருவன். தனக்கு ஏற்பட்ட கஷ்டத்தை தாயிடம் கூறினான். தாயான ஸுந்தியும்

ஸாபி ஸ்வகர்மகதி ஸம்ஸ்தரணாய பும்ஸாம் |
த்வத்பாதமேவ சரணம் சிசவே சசம்ஸ
(நாராயணீயம்)

பகவானின் திருவடிகளை சரணம் அடைவதே துயர் துடைக்க வழி என்று கூறினாள். அன்னையின் ஆசி பெற்று, நாரதரின் உபதேசம் பெற்ற பச்சிளம் பாலகன் தேவர்களும் வியக்கும்படியான தபஸ் செய்தான். பக்த பராதீனனான பகவான் துருவனுக்குப் பிரத்யக்ஷமாகி அவனுக்கு மிக உன்னதமான துருவ பதவியை அருளிச் செய்கிறார். ஆகாயத்தில் உள்ள அத்தனை நக்ஷத்திரங்களும் துருவ நக்ஷத்திரத்தை வலம் வரும் பேற்றை அருளிச் செய்தார். பர்த்ருஹரி என்ற கவி தன் நீதி சதகத்தில்

ஸ்லாக்யம் ஜன்ம த்ருவஸ்ய ப்ரமதி நியமிதம் யத்ர தேஜஸ்விசக்ரம் |
என்று துருவனுடைய பெருமையைப் பேசுகிறார்.

உண்மையான, உறுதியான பக்தியால் உயர்ந்த ஸ்தானத்தை அடையலாம் என்பதற்கு சாக்ஷியாக என்றும் விளங்கிக் கொண்டிருக்கிறான்.

ஆசார்யாள் சொன்ன முழு ஸ்லோகத்தையும் இப்போது பார்ப்போம்.

வாத்ஸல்யாத் அபயப்ரதானஸமயாத் ஆர்தாதிநிர்வாபணாத்
ஔதார்யாத் அகசோஷணாத் அகணிதஸ்ரேய: பதப்ராபணாத் |
ஸேவ்ய: ஸ்ரீபதிரேக ஏவ ஸததம் ஸந்த்யத்ர ஷட்ஸாக்ஷிண:
ப்ரஹ்லாதஸ்ச விபீஷணஸ்ச கரிராட் பாஞ்சால்யஹல்யா த்ருவ: ||

பகவான் தன்னுடைய கல்யாண குணங்களான வாத்ஸல்யம், அபயப்ரதானம், கஷ்டப்படுவோரின் துயர் துடைத்தல், உதாரகுணம், பாபவிமோசனம், அண்டியவர்களுக்கு உயரந்த ஸ்தானம் அளித்தல் முதலியவற்றால் தன் பக்தர்களைக் காத்து ரக்ஷிக்கிறான் என்பதற்கு ப்ரஹ்லாதன், விபீஷணன், கஜேந்திரன், திரௌபதி, அஹல்யை, த்ருவன் ஆகியோர் சாக்ஷியாக நிற்கிறார்கள் என்று கூறி ஆசார்யாள் அருள் பாலித்தார்கள்.